Uit huis

Er is hier nog geen doos ingepakt, maar haar naam staat daar al op de voordeur. Ze is met haar hoofd nog bij ons, maar haar hart bivakkeert al veel langer op die plek zo ver van hier. Een nieuw te ontdekken fase breekt aan… Voor haar en voor ons. Ik weet het: kinderen heb je te leen, ze vliegen uit en worden groot. Ik wil best geloven dat het nest zonder jonge vogels ook gezellig kan zijn. Ergens kan ik me ook wel voorstellen dat het leuk is om weer langzaam te groeien naar meer tijd met z’n twee. Maar ook al realiseer ik me dat het zo hoort en dat ze er aan toe is, heel mijn lijf roept dat ik het nog lang niet wil.

KRULLEN IN HAAR HAREN
En dat terwijl ik zie hoe oprecht ze geniet en uitkijkt naar de toekomst samen met haar vriend. De aankopen voor het nieuwe huis, ze kiest ze met zorg uit. Sommige dingen koopt ze alleen, andere weer in overleg met hem. De liefde spat van hen af; hun ogen stralen. De hele wereld ziet hoe gelukkig ze zijn en hoe ze allebei staan te trappelen om hun gezamenlijke nieuwe leven te beginnen. Steeds vaker is ze een weekend bij hem; wij en zij kunnen dan al een beetje wennen. Maar ze komt altijd weer terug en dan is ons huis weer het toneel van haar vrolijke lach en vult haar herkenbare geur de badkamer. De piepjes van de stijltang, waarmee ze krullen in haar haren draait, de roze fiets in de garage, de hoge hakken in de gang, veel te hippe sportkleren in de was, de geur van nagellakremover op haar kamer…. Haar aanwezigheid uit zich in kleine, maar o zo vertrouwde dingen.

PLAYSTATION
Nog even en dan sluit ze voor de laatste keer de deur en wordt haar slaapkamer die van haar broer. Stoer roept hij dat hij niet kan wachten om zijn intrek te nemen in de grootste ruimte op de eerste verdieping. Liever vandaag dan morgen! Het rozerood met bloemen, de pip-sprei op het bed en de vriendinnenfoto’s aan de muur zullen worden vervangen door antraciet geverfde wanden, voetbalschoenen in de hoek en Fifa15 op de PlayStation. Maar ik weet dat hij haar gaat missen. Nog los van het feit dat hij dan alleen ons nog heeft om mee te kibbelen, is zijn zus altijd onderdeel geweest van zijn basis. Zo’n oudere thuiswonende zus is eigenlijk ook gewoon een ideale accessoire voor een broer: ze is in het bezit van een rijbewijs; dus inzetbaar als taxi en als het op laat thuiskomen aankomt, is een zus vaak milder en begripvoller dan pa en moe… Vlak ook vooral haar verstand van Apple niet uit; handig voor zijn Iphone-vragen…en als het op geld lenen aankomt, dan is je zus een makkelijkere bank dan de inquisitie van je ouders.  Nee… hij doet wel alsof, maar hij gaat haar echt nog missen.

ROZERODE VERF
De laatste maanden thuis zijn nu aangebroken; in de zomer gaat het dan toch echt gebeuren. Ik moet er eigenlijk ook geen drama van maken, want feitelijk verandert alleen haar adres. Ze blijft, waar ze ook is, altijd onze dochter en dit is nog steeds haar ouderlijk huis. Haar kamer wordt weliswaar de mancave van een stoere puber, maar met de spulletjes die ze niet meeneemt richt ik gewoon voor haar de logeerkamer in. De rozerode verf staat al klaar.